მე მრუშობა ჩავიდინე ღმერთი მაპატიებს?

I Committed Adultery Will God Forgive Me







ᲡᲪᲐᲓᲔᲗ ᲩᲕᲔᲜᲘ ᲘᲜᲡᲢᲠᲣᲛᲔᲜᲢᲘ ᲞᲠᲝᲑᲚᲔᲛᲔᲑᲘᲡ ᲐᲦᲛᲝᲤᲮᲕᲠᲘᲡᲗᲕᲘᲡ

ბიბლიური პატიება მრუშობა

არის თუ არა პატიება მათთვის, ვინც მრუშობა ჩაიდინა?რა შეუძლია ღმერთს აპატიოს მრუშობა ?.

სახარების თანახმად, ღვთის პატიება ხელმისაწვდომია ყველა ადამიანისთვის.

თუ ჩვენ ვაღიარებთ ჩვენს ცოდვებს, ის არის ერთგული და სამართლიანი ჩვენი ცოდვების პატიებისთვის და განწმენდის ყოველგვარი უსამართლობისგან (1 იოანე 1: 9) რა

რადგან არსებობს მხოლოდ ერთი ღმერთი და ერთი შუამავალი ღმერთსა და ადამიანებს შორის: კაცი ქრისტე იესო (1 ტიმოთე 2: 5) რა

ჩემო პატარა შვილებო, მე გწერთ ამას, რათა არ შესცოდოთ. თუკი ვინმე შესცოდავს, ჩვენ გვყავს შუამავალი მამა, იესო ქრისტე, მართალი (1 იოანე 2: 1) რა

ბრძნული ბიბლიური მითითება ამას ამბობს ვინც მალავს თავის ცოდვებს, ის არ გაიმარჯვებს, მაგრამ ვინც აღიარებს და მიატოვებს მათ, იპოვის წყალობას (იგავები 28:13) რა

პატიება მრუშობისათვის ?.ბიბლია ამბობს, რომ ყველამ შესცოდა და მოკლებულია ღვთის დიდებას (რომაელები 3:23) რა ხსნისკენ მოწვევა ხდება მთელი კაცობრიობისთვის (იოანე 3:16) რა იმისათვის, რომ ადამიანი გადარჩეს, ის უნდა მიმართოს უფალს სინანულით და ცოდვების აღიარებით, მიიღოს იესო როგორც უფალი და მხსნელი (საქმეები 2:37, 38; 1 იოანე 1: 9; 3: 6) რა

ჩვენ გვახსოვს, რომ მონანიება არ არის ის, რასაც ადამიანი თვითონ გამოიმუშავებს. სინამდვილეში ეს არის ღვთის სიყვარული და მისი სიკეთე, რომელიც იწვევს ჭეშმარიტ მონანიებას (რომაელები 2: 4) რა

ბიბლიაში სიტყვა მონანიება ითარგმნება ებრაული ტერმინიდან ნაჩუმ , რაც ნიშნავს სევდის გრძნობა და სიტყვა შუუბ რაც ნიშნავს მიმართულების შეცვლა , შემობრუნება , ბრუნდება რა ეკვივალენტური ტერმინი ბერძნულად არის მეთანეო და აღნიშნავს კონცეფციას აზრის შეცვლა რა

ბიბლიური სწავლების თანახმად, მონანიება არის მდგომარეობა ღრმა მწუხარება ცოდვისათვის და გულისხმობს ა ქცევის შეცვლა რა ბრიფსი მას შემდეგნაირად განსაზღვრავს: მონანიება (მეტანოია, „გონების შეცვლა“) გულისხმობს ცოდვის მიტოვებას და შემობრუნებაში ღმერთისკენ მიბრუნებას; მონანიებული ცოდვილი არის ღვთაებრივი პატიების მიღების მდგომარეობაში.

მხოლოდ ქრისტეს დამსახურებით შეიძლება ცოდვილი გამოცხადდეს მართლად , განთავისუფლდა დანაშაულისა და დაგმობისაგან. ბიბლიურ ტექსტში ნათქვამია: ის, ვინც მალავს თავის დანაშაულებს, ვერასდროს მიაღწევს წარმატებას, მაგრამ ვინც აღიარებს და დატოვებს მათ, წყალობას მიიღებს (იგავები 28:13) რა

Ყოფნა თავიდან დაბადება გულისხმობს ცოდვის ძველი ცხოვრების უარყოფას, ღმერთის მოთხოვნილების აღიარებას, მის პატიებას და ყოველდღიურად მასზე დამოკიდებულებას. შედეგად, ადამიანი ცხოვრობს სულის სისავსეში (გალატელთა 5:22) რა

ამ ახალ ცხოვრებაში ქრისტიანს შეუძლია თქვას პავლეს მსგავსად : მე ჯვარს აცვეს ქრისტე. ასე რომ, მე აღარ ვარ ის, ვინც ცოცხლობს, არამედ ქრისტე ცხოვრობს ჩემში. მე ახლა ვცხოვრობ სხეულში, მე ვცხოვრობ ღვთის ძის რწმენით, რომელმაც შემიყვარა და თავი გაიღო ჩემთვის (გალატელთა 2:20) რა როდესაც გულგატეხილობის ან ღვთის სიყვარულისა და ზრუნვის გაურკვევლობის წინაშე აღმოჩნდებით, ასახეთ:

არავის სჭირდება საკუთარი თავის მიტოვება სასოწარკვეთილებასა და სასოწარკვეთილებაში. შეიძლება სატანა მოვიდეს თქვენთან სასტიკი წინადადებით: „შენი საქმე სასოწარკვეთილია. შენ ხარ შეუდარებელი. ' მაგრამ თქვენ გაქვთ იმედი ქრისტეში. ღმერთი არ გვკარნახობს რომ გავიმარჯვოთ საკუთარი ძალებით. ის გვთხოვს, რომ ძალიან ახლოს მივიდეთ მასთან. რა სირთულეებთანაც შეიძლება ვიბრძოლოთ, რამაც შეიძლება სხეულისა და სულის მობრუნება მოგვიტანოს, ის ელოდება ჩვენს განთავისუფლებას.

პატიების უსაფრთხოება

პატიება მრუშობისათვის.მშვენიერია უფალთან აღდგენა. თუმცა, ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ამიერიდან არანაირი პრობლემა არ იქნება. ბევრი მორწმუნე, რომლებიც დაბრუნებულნი არიან ღმერთთან, განიცდიან დანაშაულის, ეჭვისა და დეპრესიის საშინელ მომენტებს; მათ უჭირთ დაიჯერონ, რომ მათ მართლა აპატიეს.

მოდით შევხედოთ ზოგიერთ ყველაზე გავრცელებულ სირთულეს, რომელსაც ისინი აწყდებიან ქვემოთ:

1. როგორ შემიძლია დარწმუნებული ვიყო, რომ ღმერთმა მაპატია?

ამის შესახებ შეგიძლიათ იცოდეთ ღვთის სიტყვის საშუალებით. ის არაერთხელ დაჰპირდა პატიებას მათ, ვინც აღიარებს და მიატოვებს ცოდვებს. არაფერია სამყაროში ისეთი დარწმუნებული, როგორც ღვთის დაპირება. იმის გასაგებად, აპატია თუ არა ღმერთმა, უნდა გჯეროდეს მისი სიტყვის. მოუსმინეთ ამ დაპირებებს:

ის, ვინც მალავს თავის დანაშაულებს, ვერასდროს მიაღწევს წარმატებას, მაგრამ ვინც აღიარებს და დატოვებს მათ, წყალობას მიიღებს (იგავ. 28.13).

მე გაანებე შენი დანაშაული ნისლის მსგავსად და შენი ცოდვები ღრუბელივით; მომიბრუნდი, რადგან მე გიხსენი (ის 44.22).

დაე, ბოროტმა გაიაროს თავისი გზა, ბოროტმა თავისი ფიქრები; მიმართეთ უფალს, რომელიც შეიწყალებს მას და მიმართეთ ჩვენს ღმერთს, რადგან ის მდიდარია მიმტევებლობით (ეს 55.7).

მოდი და დავუბრუნდეთ უფალს, რადგან მან დაგვიგლიჯა და განგვკურნავს; მან გააკეთა ჭრილობა და შეკრავს მას (ოს 6.1).

თუ ჩვენ ვაღიარებთ ჩვენს ცოდვებს, ის არის ერთგული და სამართლიანი, რომ მოგვიტევოს ჩვენი ცოდვები და გაგვასუფთავოს ყოველგვარი უსამართლობისგან (1 იოანე 1.9).

2. მე ვიცი, რომ მან მაპატია გადარჩენის მომენტი, მაგრამ როდესაც ვფიქრობ იმ საშინელ ცოდვებზე, რომლებიც უკვე ჩავიდინე როგორც მორწმუნე, ძნელი დასაჯერებელია, რომ ღმერთს შეუძლია მაპატიოს. მეჩვენება, რომ მე შევცოდე დიდი შუქის წინაშე!

დავითმა მრუშობა და მკვლელობა ჩაიდინა; თუმცა ღმერთმა აპატია (2 სამ. 12:13).

პეტრემ სამჯერ უარყო უფალი; თუმცა, უფალმა აპატია იგი (იოანე 21: 15-23).

ღვთის პატიება არ შემოიფარგლება მხოლოდ შენახულით. ის გვპირდება დაცემულებსაც აპატიებს:

მე ვიზამ განკურნეთ თქვენი ორგულობა; მე თვითონ მიყვარს ისინი, რადგან ჩემი რისხვა გაქრა მათგან (ოს 14.4).

თუ ღმერთს შეუძლია გვაპატიოს, როდესაც ჩვენ მისი მტრები ვიყავით, ის ხომ არ გვეპატიება ახლა, როდესაც ჩვენ მისი შვილები ვართ?

თუ ჩვენ, როდესაც მტრები, შერიგებულნი ვართ ღმერთთან მისი ძის სიკვდილით, მით უმეტეს, შერიგებულნი ვიქნებით მისი სიცოცხლით (რომ. 5:10).

ისინი, ვისაც ეშინია, რომ ღმერთი ვერ აპატიებს მათ, უფრო ახლოს არიან უფალთან, ვიდრე ისინი ხვდებიან, რადგან ღმერთი ვერ გაუძლებს გატეხილ გულს (ეს. 57:15). მას შეუძლია წინააღმდეგობა გაუწიოს ამაყებს და მათ, ვინც არ იხრება, მაგრამ ის არ შეურაცხყოფს ადამიანს, ვინც ჭეშმარიტად მოინანიებს (ფსალმუნი 51.17).

3. დიახ, მაგრამ როგორ აპატიებს ღმერთი? მე ჩავიდინე კონკრეტული ცოდვა და ღმერთმა მაპატია. მაგრამ მას შემდეგ მე რამდენჯერმე ჩავიდინე ერთი და იგივე ცოდვა. რასაკვირველია, ღმერთს არ შეუძლია აპატიოს უსასრულოდ.

ეს სირთულე არაპირდაპირ პასუხს პოულობს მათეს 18: 21-22-ში: შემდეგ პეტრემ, რომელიც მიუახლოვდა, ჰკითხა მას: უფალო, რამდენჯერ შესცოდავს ჩემი ძმა ჩემს წინააღმდეგ, რომ მე მას ვაპატიებ? შვიდჯერ? იესომ უპასუხა: მე ამას შვიდჯერ არ ვამბობ, არამედ სამოცდაათჯერ შვიდჯერ რა

აქ უფალი გვასწავლის, რომ ჩვენ უნდა ვაპატიოთ ერთმანეთს არა შვიდჯერ, არამედ სამოცდაათჯერ შვიდჯერ, რაც არის უსასრულოდ თქმის კიდევ ერთი გზა.

თუ ღმერთი გვასწავლის ერთმანეთის პატიებას უსასრულოდ, რამდენად ხშირად გვეპატიება იგი? პასუხი აშკარად ჩანს.

ამ ჭეშმარიტების ცოდნამ არ უნდა დაგვაკვალიანოს და არც უნდა გაგვაძლებინოს ცოდვა. მეორეს მხრივ, ეს მშვენიერი მადლი არის ყველაზე არსებითი მიზეზი, რის გამოც მორწმუნე არ უნდა სცოდავდეს.

4. ჩემთან პრობლემა ის არის, რომ არ ვწუხვარ.

ღმერთს არასოდეს განუზრახავს პატიების უზრუნველყოფა მორწმუნეზე გრძნობებით. რაღაც მომენტში, თქვენ შეიძლება გაგრძნობინოთ პატიება, მაგრამ შემდეგ, ცოტა მოგვიანებით, შეიძლება თავი მაქსიმალურად დამნაშავედ იგრძნოთ.

ღმერთს სურს რომ ჩვენ ვიცით რომ გვეპატიება. და მან პატიების უსაფრთხოება დააფუძნა იმაზე, რაც არის სამყაროს უდიდესი დარწმუნება. მისი სიტყვა, ბიბლია, გვეუბნება, რომ თუ ჩვენ ვაღიარებთ ჩვენს ცოდვებს, ის აპატიებს ჩვენს ცოდვებს (1 იოანე 1.9).

მთავარია გვეპატიოს, ვგრძნობთ ამას თუ არა. ადამიანს შეუძლია იგრძნოს პატიება და არ შეუმჩნეველი დარჩეს. ამ შემთხვევაში, თქვენი გრძნობები მოგატყუებთ. მეორეს მხრივ, ადამიანს შეუძლია ჭეშმარიტად აპატიოს და მაინც არ იგრძნოს ეს. რა განსხვავებაა თქვენს გრძნობებს, თუ სიმართლე ის არის, რომ ქრისტემ უკვე გაპატიათ?

დაცემულმა ადამიანმა, რომელიც მოინანიებს, შეიძლება იცოდეს, რომ მას ეპატიება არსებული უმაღლესი ავტორიტეტის საფუძველზე: ცოცხალი ღმერთის სიტყვა.

5. მეშინია, რომ უფალს მოშორებით ჩავიდინე ცოდვა, რომლის პატიებაც არ არსებობს.

რეციდივი არ არის ცოდვა, რომლისთვისაც არ არის პატიება.

ფაქტობრივად, არსებობს სულ მცირე სამი ცოდვა, რომლისთვისაც ახალ აღთქმაში არ არის მიტევება, მაგრამ მათი ჩადენა შეუძლიათ მხოლოდ ურწმუნოებს.

სულიწმიდის ძალით შესრულებული იესოს სასწაულების მიკუთვნება ეშმაკს მიუტევებელია. ეს იგივეა, რაც თქვა, რომ სულიწმიდა არის ეშმაკი და, შესაბამისად, ეს არის გმობა სულიწმიდის წინააღმდეგ (მათე 12: 22-24).

მორწმუნეობის აღიარება და შემდეგ ქრისტეს სრული უარყოფა ცოდვაა, რომლის პატიებაც არ არსებობს. ეს არის განდგომის ცოდვა, რომელიც ნახსენებია ებრაელებში 6.4-6. ეს არ არის იგივე ქრისტეს უარყოფა. პეტრემ ეს გააკეთა და აღადგინეს. ეს არის ნებაყოფლობითი ცოდვა ღვთის ძის ფეხქვეშ გათელვა, მისი სისხლის დაბინძურება და მადლის სულის შეურაცხყოფა (ებრ. 10:29).

ურწმუნოებაში სიკვდილი მიუღებელია (იოანე 8.24). ეს არის ცოდვა უფალ იესო ქრისტეს რწმენაზე უარის თქმა, ცოდვის მოკვლა სინანულის გარეშე და რწმენის გარეშე მაცხოვრისადმი. განსხვავება ჭეშმარიტ მორწმუნესა და გადარჩენილს შორის ის არის, რომ პირველი მორწმუნე შეიძლება რამდენჯერმე დაეცემა, მაგრამ კვლავ წამოდგება.

უფალი ადგენს კეთილი ადამიანის ნაბიჯებს და კმაყოფილია მისი გზით; თუ ის დაეცემა, ის არ დაემხობა, რადგან უფალი მას ხელს უჭერს (ფს. 37: 23-24).

მართალი შვიდჯერ დაეცემა და აღდგება, ბოროტები კი უბედურებით დაამარცხებენ (იგავ. 24.16).

6. მე მჯერა, რომ უფალმა მაპატია, მაგრამ მე საკუთარ თავს ვერ ვაპატიებ.

ყველა მათთვის, ვისაც ოდესმე განმეორდა (და არის თუ არა მორწმუნე, რომელიც არასოდეს დაეცა, ამა თუ იმ გზით?), ეს დამოკიდებულება სავსებით გასაგებია. ჩვენ ვგრძნობთ ჩვენს სრულ უუნარობას და წარუმატებლობას ასე ღრმად.

თუმცა, დამოკიდებულება არ არის გონივრული. თუ ღმერთმა აპატია, რატომ დავუშვებ ჩემს თავს დანაშაულის გრძნობით?

რწმენა აცხადებს, რომ პატიება ფაქტია და ივიწყებს წარსულს - გარდა ჯანსაღი გაფრთხილებისა, რომ აღარ მოშორდე უფალს.

შინაარსი